Wat voor eentje ben jij?

Wat was het weer de afgelopen tijd een contrast. Het ene weekend sneeuwde het, het volgende weekend was het korte mouwen weer. Binnenkort zien we de jonge eendjes al weer zwemmen. Let er dan eens goed op bij je in de buurt. Soms begint zo’n moeder eend wel met 12 kuikentjes. Na een paar dagen is soms de helft nog maar over, of nog maar eentje. Die moeder eend blijft tot en met het laatste eend dapper doorzwemmen. Maar opeens is er geen eendje meer over. En dan?

Eigenwijze eentjes
Met elke dag dat de eentjes ouder worden zie je ze verder bij de moeder vandaan zwemmen. Zich van geen gevaar bewust zwemmen ze hun ondergang tegemoet. Reiger, snoek en kat weten er wel raad mee. Moeder eend zwemt door tot er geen eendje meer over is. Soms denk ik dat wij mensen net zo zijn. De ene na de andere planten- of diersoort sterft uit en wij leven rustig door alsof er niets aan de hand is. Ons kennelijk niet bewust van wat er eigenlijk gebeurt en wat er op het spel staat. Is het onwetendheid? Of ongeïnteresseerdheid? Egoïsme?

Veel mensen hoor ik verlangen naar verre vliegreizen en koffieweekendjes Milaan of Malaga. Is de hervonden waardering voor de natuur dicht bij huis dan zo snel weer vergeten? Het besef dat we anders met de aarde om moeten gaan alweer vervlogen? Hoe sta jij in die hele discussie van “terug naar normaal”? Leef je gewoon door tot het laatste eendje dood is? Is naastenliefde alleen voor de mensen die je kent? Of heb je ook wat over voor de vreemde eend in de bijt? Die vreemde eend in de vorm van uitstervende planten en dieren? Die vreemde eend in de vorm van de mensen aan de rand van onze samenleving of in een ander werelddeel waar de gevolgen van onze levenswijze als wrange vruchten worden geplukt?